Net aan de rand van heelal leefde eens een man die van herrie schoppen en plagen hield. Altijd was hij aan het kabaal maken en druk bezig met het pesten van de sterren. Om dat het in het heelal altijd licht was, en de tijdgeest er gewoon geen horloge had, wist de man op de lange duur niet van verveling wat hij moest doen. Het altijd maar hemellichaampjes pesten, vond hij wel heel erg saai aan het worden. Na veel eindeloos tijdloos piekeren en denken, wist hij het in eens."Ik ga iets nieuws maken, iets wat er nog niet is of was,"riep hij uitgelaten!
Hij vulde een grote papierenzak met wat aarde en stukjes ijs, want water ging niet, daar werd de zak te slap van, zette de zak aan zijn mond en blies hem helemaal vol met lucht. Met een ferme klap sloeg hij vervolgens met zijn hand tegen de bolle papierenzak.
Een verschikkelijk harde en enorme oerknal was het gevolg, overal vlogen stukken aarde en ijs in het rond. De zon die het spelletje van de man vol bewondering had gezien, zorgde met zijn warme stralen er voor dat het rond slingerde ijs en aarde aan elkaar smolt tot een grote bol waar ook nog eens de lucht uit de zak om zweefde. "Je hebt echt iets nieuws gemaakt," riepen de sterren vol bewondering," iets van van lucht, water en aarde." Nadat de oerklal was uit gedreund en het weer rustig werd in het heelal, begon de aardbol lanzaam te draaien. De ene keer bescheen de zon de aardbol aan de ene kant, de andere keer aan de andere kant. Maar omdat de man het erg vervelend vond dat het dan aan een kant helemaal aan donker was, vroeg hij aan de maan of hij wat dichter naar de aarde wilde komen."Dan kan je een beetje zonlicht spiegelen, dat is beter dan helemaal donker", zei de man wijs. Want hij vond zich zelf een echte wijze doe het zelver. De maan vond het prima en lachte iedere avond vrolijk. Planten, dieren en mensen zijn pas veel later op de aardbol gaan wonen. Soms denkt de oerknalman, die mensen doen eigenlijk het zelfde wat ik eerst deed, sarren elkaar plagen en ruzie maken. Als dat zo door gaat stop ik de aardbol gewoon weer in een grote papierenzak en laat ik hem weer opnieuw knallen.
Sunday, July 22, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment