IJsijzer

"Uitvinder, dat ben ik van beroep!"riep hij altijd als iemand hem vroeg wat hij zoal deed voor de kost. Zijn naam was Harm Frans van Fiksen. "Maar noem mij maar gewoon Harm,dat doet iedereen hier in de buurt." Harm had mij uitgenodigd om naar zijn allernieuwste uitvinding te komen kijken. In een afgeschermd deel van een grote boerenschuur had hij een prachtige werkplaats gemaakt. Hij noemde die plek altijd vol trots zijn 'Prakkedenktank', want hier werd veel uitgedacht en verzonnen. Het dorp waar Harm woonde lag midden in het Friese meren gebied, dus veel water en weilanden. De bewoners wisten Harm altijd te vinden als het om technische kwesties ging, waar ze zelf niet uit kwamen. Harm was ook voorzitter van het plaatselijke Elfstedentochtcomité, en menig vergadering van het comité had hij al voorgezeten. De aanleiding van mijn bezoek aan Harm was te vinden in de laatse stormachtige vergadering, Harm had namelijk voorgesteld de elfstedentocht in de zomer te houden, gewoon met schaatsen. Ik zeg wel gewoon met schaatsen, maar zo gewoon is dat natuurlijk niet. Want als het in de winter al haast nooit vriest, wat moet je dan met schaatsen in de zomer doen? Juist, aan de wilgen hangen, natuurlijk! Daar ging het nu over, Harm had een uitvinding gedaan, en daarna ook gemaakt, die de hele schaatswereld op zijn ijskop zou zetten.
"Hier is hij!" riep hij vol trots, terwijl hij de schuifdeur van zijn 'Prakkedenktank'opende. Op de werkbank zag ik een soort schaatsen liggen, en zo op het eerste gezicht leek het mij een paar doodgewone schaatsen, u kent ze wel, van die 'Friese doorlopers'. Maar dat waren ze zeker niet, verzekerde Harm mij wis en waarachtig."Dit zijn de enige echte Frisse Doorrijders,"riep hij vol trots."Hier mee is altijd te schaatsen of het nu warm of koud is", was zijn stellige bewering. Het geheim zat hem in het speciale metaal waar de schaatsen van gemaakt zijn, vertelde hij later , toen we in het dorpscafé en kop koffie dronken. "Wil je in de zomer schaatsen, dan hoef je niet naar een speciale indoorschaatsbaan, nee je kunt gewoon direct met deze schaats buiten op de plas gaan schaatsen,"vertelde hij vol trots. De schaats veranderd het water direct in ijs zodra je je voet op het water zet, vandaar de naam ook, je kunt gewoon met de Frisse Doorrijders door rijden.
"Mag ik u kaartje even zien,"klonk het hard en streng in mijn oor. Het was de treinconducteur, die mij wakker schudde. Ik verontschuldigde mij voor mijn nogal stevig slaapgedrag, en vroeg hem of station Leeuwarden al in aantocht was, ik zou namelijk in Leeuwarden een interview hebben met de directeur van een schaatsenfabriek die failliet dreigde te gaan. Hij lachte en vertelde dat over een paar minuten Leeuwarden bereikt was. "En de schaatsenfabriek ligt aan het einde van de straat als u het station uit komt," zei hij vriendelijk. "Nog een tip, U moet wel doorlopen want het is behoorlijk fris buiten.