Wisseling

Dan blijft er aan het einde van het jaar de optelsom van niet en waar
Wat is er gebleven, vergaan,wat gekomen, verschenen in mijn bestaan
Nog even, het knallen zit al in de lucht, de oliebollen dampen
De appelflappen maken zoet besuikerd hun kleffe klucht
Nog even, de champagne staat al in het ijs, de uren zijn nu te tellen
Ik ben alweer een beetje meer grijs dan wijs
Nog even, dan geef ik je een zoen, dit jaar beetje bij beetje vergeten
Als al die beleefden dagen en voorbije jaren van toen
Maar wat blijf heeft niets met tijd te maken
Geen klok slaat daar op aan
Het is mijn liefde voor alle mensen
En hun de geesten tussen de sterren en de maan.