Ik wel

Ze zat tegenover mij in de trein in een overigens verder totaal lege coupé. Zonder maar iets te zeggen keek ze mij constant en langdurig aan, haar blik was een beetje triest en angstig te gelijk. Ze staarde met haar donkerbruine ogen naar iets ergens naast mij? achter mij? in mij? "Mag ik u iets vragen?" fluisterde ze plotseling. "Ik heb u al een hele tijd met mijn blikken gevolgd en wat ik niet begrijp is wat u hier komt doen en nog minder wat u misschien van plan bent te gaan doen," haar stem klonk nu ineens een stuk vaster. Ik vertelde haar dat ik een gewone reiziger was, dat was het wat ik kwam doen, dus, gewoon reizen, en wat ik van plan ben te gaan doen? dat is gewoon verder reizen, meer niet. "Dus u bent niet een stille, een privé detective of zo iets dergelijks, want weet u, mijn man is tot alles in staat om mij maar te controleren en te intimideren," fluisterde ze nu weer op een gehaaste manier. Ik kan best begrijpen dat niet alle huwelijken schadeloos en zonder conflict verlopen en dat wederzijdse argwaan behoorlijk uit de klauwen kan lopen. Maar kom op zeg we leven toch niet in een of andere kloterige geheimendienststaat met overal glurende bespieders. "Goede middag, u plaatbewijzen a.u.b." , het was de vriendelijke conducteur die onze coupé  binnenstapte. "Dat is hem, me man, hij heeft zich vermomd," siste ze tegen mij, terwijl ze verlegen lachend haar ov liet checken.  "Alles is in orde, dag mevrouw, meneer." Met een schurend geluid viel de coupé schuifdeur in het slot. Even was het stil tussen ons, ze haalde haar schouders op en lachte verlegen. "Ja u moet begrijpen ik ben in behandeling voor dat stomme achtervolgingsgevoel, ik kan er niks aan doen." Alhoewel ze accentloos Nederlands sprak, bleek uit haar verdere verhaal dat ze uit de voormalige DDR kwam, haar man werkte bij de Stasie en dat ze daar een hele slechte tijd had meegemaakt.Ik dacht aan wat ik door een buurtbewoner had horen roeptoeteren, "Wat nou met die buitenlanders oprotten met die gasten, ze hebben hier niets te zoeken!" Nederland en jij gastvrij en veilig? sommige hebben dat niet in hun genen zitten, Ik wel.