Kom laten wij...

Dan blijft het nog een raadsel waarom het is zoals het is.
Al dat verlichtingsgedoe,die  lichtslangen, die  flikkersterren flikkerknipperende huizen, kerken, bruggen, bomen en boten door het hele land, geen plek is nog echt donker. We moeten ons volvreten met alles wat dood is en leeft, zelfs als dat levensbedreigend is.
Het is een raadsel dat wij niet een zelfbeeld kennen van ons gedrag, een beeld waar we van zouden moeten schrikken en walgen.We weten het niet, dus dan maar vreten en dan maar drinken en dan maar overbodige rotzooi kopen en dan maar zinloos weggeven en ontvangen.
Het is een raadsel, dat: "Kom laten wij aanbidden," is verworden, tot, kom laten wij consumeren.
Lang geleden, ergens in een pikdonkere nacht huilde een moeder van geluk en lachte een kindje van plezier, ondanks dat ze alle twee wisten wie wij waren. Allebei zijn ze voor ons bekende vreemde geworden. Want de simpele os en starre de ezel in ons zijn het raadsel dat we niet begrijpen. Kom laten wij aanbidden, meer niet.