Toen ik
tijdje geleden op een begraafplaats was om de laatste rustplaats te bezoeken
van een overleden familielid, kwam een wat oudere man naar mij toe. Hij vroeg
mij of ik de weg naar de hemel wist, ik dacht daar heb je weer zo’n simpele halleluja
roeper, daar wil ik simpel niets mee te maken hebben. Maar aan zijn ietwat
dromerige gezicht te zien had hij zeker niet de bedoeling mij een of ander
geloof te willen verkopen. "Ze heeft mij gezegd meneer, dat de weg naar de
hemel hier in de buurt moet zijn", zei hij met een zachte lieve stem,
terwijl hij zichtbaar vermoeid op een van de grafstenen ging zitten. Ik vroeg
hem waarom hij hier de weg naar de hemel zocht? want gewoon was het niet daar de wegen op een begraafplaats gewoonlijk doodlopen. “Kom, zei ik, laten we even op een houtenbank gaan zitten
want van op een grafsteen zitten krijg ik een kouwe kont.” Om hem op zijn gemak
te stellen hielp ik hem overeind, want ik vermoede dat hij door een recente
verdrietige gebeurtenis een beetje de weg was kwijt geraakt. Maar dat was niet
zo, zijn vrouw leefde nog ze was zelf heel lief, en ook zijn twee getrouwde
kinderen mankeerde niets en hadden een goeie baan."Nee kijk", zei
hij, ik zal u het maar vertellen wat er aan de hand is",hij sprak nu een stuk
minder dromerig."Ik heb laatst een auto navigatie systeem voor mijn verjaardag
gekregen, je weet wel zo'n schermpje op je voorruit met een damesstem er in."
Ik knikte om te laten zien dat ik het begreep en wist wat hij bedoelde."Nou
omdat de dominee van onze kerk altijd zo vaag en geheimzinnig doet als ik hem
iets over de hemel vraag, dacht ik zo, ik ga er zelf eens even kijken, of het
allemaal wel klopt met die mooie preken van hem, en met dit apparaat zal het
zeker lukken. Ik stelde hem voor om in het buurtcafé even wat te gaan
drinken,"en dan kijk ik meteen even of het allemaal wel klopt wat die
wegwijzende dame u heeft verteld." In het café onder het genot van een
alcoholvrij biertje, bestudeerde wij samen het navigatiesysteem. Na het
intoetsen van bestemming hemel, verscheen inderdaad de begraafplaats met de naam Hemelpoort op het
schermpje, en een vriendelijke vrouwenstem riep onophoudelijk." U heeft u
eindbestemming bereikt".
Dit is wat je noemt een echte hemelse dooddoener.
No comments:
Post a Comment