Ezelsoortje

Dit verhaal is niet echt gebeurd maar te mooi om het niet te geloven.

Toen ik er langs fietste zag ik van uit mijn ooghoeken een naambord aan de gevel van de oude boerderij hangen. Door nieuwsgierigheid gedreven stopte ik om het opschrift beter te kunnen lezen.' 

Nooit Gedacht  stond er in sierlijke letters. Ik dacht direct, wat hebben ze dan wel gedacht, want dat zullen ze toch zeker ook gedaan hebben. Ik stapte van mijn fiets af, zette hem tegen het hekje, en liep vervolgens naar de achterkant van de boerderij. Ik had inmiddels wel geleerd dat een boer nooit zijn voordeur gebruikt om gewoon volk binnen te laten, de voordeur was alleen voor de pastor, dominee of dokter. Dus achterom, bij de achterdeur stond tot mij verbazing een ezeltje aan een paal vast gelijnd. U kent ze wel, een met van die prachtige mooie ezelsoren. Het is een afwijking van mij, dat geef ik volmondig toe, maar als ik oren van dieren zie, vooral oren van ezels, wil ik er gewoon altijd even iets in fluisteren. Dus ook nu, ik vroeg fluisterend in het mooie ezelsoortje, wat hij nooit had gedacht. Tot mijn stomme verbazing trok het beestje opeens zijn ezelsmondje(ezels zijn veel edeler dan paarden)wijd open, en balkte in goed verstaanbaar Nederlands:"Ik had nooit gedacht dat je mij kwam bevrijden, ik sta hier al dagen alleen maar te wachten en te wachten, ik verveel mij verschrikkelijk en rammel van de honger". U begrijpt dat ik maar zelden, afgezien van sommige mensen, met een ezel sta te praten. Maar ja, nu het toch zo was wilde ik wel gebruik maken van dit fenomeen en vroeg het ezeltje of hij zomaar met mij mee kon gaan zonder dat iemand hem zou missen."De boer heeft mij aan deze paal vast gezet met alleen maar wat hooi en een emmer water. Hij is naar de markt gegaan om een paard te kopen, weet u, ik had eigenlijk nooit gedacht dat hij mij voor een paard in de steek zou laten,"balkte het ezeltje droevig. Ik kon mijn oren niet geloven, wat een rot vent was die boer. "Jij gaat gewoon met mij mee, want bij mij thuis is er best nog wel ergens een plekje voor zo'n eenzaam en lief dier als jij", sprak ik kordaat."Je hoeft mij alleen maar los te maken en ik loop gewoon achter je fiets aan hoor, als je maar niet te hard fietst," sprak het ezeltje lief. Het ezeltje is tot op de dag van vandaag bij ons gebleven en heeft ons veel liefde en geluk gebracht. 
Boven zijn stalletje prijkt een naambordje met,

'Nooit Gedacht heeft het Geluk Gebracht'.