Chocomix

"Doe maar even net of ik er niet ben", zei ze met een schorrige stem. Het was een grijzig schrieltjes maar deftig uitziend vrouwmens dat naast mij aan de bar schoof, "Een chocomel met een vieuxtje!" ze knipte met haar knokkelige vingers naar de kastelein. Ze was waarschijnlijk, zo te zien, een vaste klant van hem, want in een handomdraai schonk hij de vieux en de chocomel in een handige handbeweging in een stevig glas."Proost grany op de eeuwige liefde!" riep hij terwijl hij het glas voor haar neerzette. Terwijl ze een slokje van haar chocomix nam draaide ze zich naar mij toe. "Ik heb toch niks van u aan? u zit zo geïnteresseerd naar mij te kijken, floepte ze er ineens uit. Zo aan haar outfit te zien leek haar opmerking echt iets te overdreven, natuurlijk had ze niets van mij aan en geïnteresseerd kijken? daar is toch niks mis mee, kom op zeg. Ze zag aan mijn ietwat onhandige glimlach dat ik mij nogal ongemakkelijk voelde door haar direct to the point opmerking. Een keurige mevrouw die wel mijn overgrootmoeder had kunnen zijn die chocomel met vieux drinkt om de eeuwige liefde te vieren? Gooi het maar in men pet, ik begreep er helemaal niets van. Totdat de deur van het café met een ruk werd opengegooid.  Midden in de deuropening stond een oude maar zeer levendige man met zijn armen in de lucht te zwaaien, en in een voor mij totaal vreemde taal riep hij naar mijn bardame, zo te horen, ophemelende en vurige woorden. "Dat is pas echte passionele liefde,” fluisterde de kastelein in mijn oor, terwijl het overjarige stel handje vrijend plaatsnam aan een van de tafeltjes van het café. "Ik ben een grote fan van hun, zij laten zien dat er voor de liefde geen leeftijdsgrens is,” fluisterde hij verder. Het verhaal dat volgde klonk echt origineel en hoopgevend. Hij, de deur open gooier, was haar minnaar afkomstig van een of ander Verweggistan land en hij had hier een klein buurtwinkeltje met producten uit dat Verweggistan land. Zij, zij woonde in een keurig privéverzorgingsflat voor oudjes met heel veel eurootjes en ze was van adellijke afkomst, althans dat had de kastelein van goed ingelichte bronnen gehoord. Tweemaal in de week komen ze hier als twee jonge tortelduifjes, zij drinkt dan haar chocomix en hij een wit wijntje gemixt met gemberbier. "Weet u meneer zulke mensen laten zien dat je alles kunt mixen, taal leeftijd drank, ja alles! als er maar liefde in het spel is.” Weet je wat zei ik, doe mij toch ook maar eens zo’n wijntje met gemberbier en wie weet komt toch nog goed tussen mij en mijn steenrijke maar zeer excentrieke oude tante”.