'Knuppels
& Stokken', stond er met neonletters op de gevel. In een iets minder opvallende
tekst daar onder, Voor elk bedrijf met een hoenderhok en suffe honden situatie. "Wat een
doldwaze zaak is dit," dacht ik hard op. Even loeren dan maar, gewoon door
de etalageruit, maar dat leverde niet veel meer spannends op dan een stapel
folders flyers en andere reclame shit. "Weet je wat ik ga gewoon naar
binnen anders blijf ik nieuwsgierig",
sprak ik hardop.
Winkeldeuren die bij het opendoen je plotseling welkom toe toeteren, o wat heb daar ik altijd de schurft aan gehad, maar ja, hij toeterde en nieuwsgierigheid vraagt ook soms zijn tol, die van tolerantie. "Kan ik wat voor u betekenen?" schetterde een man in een paars-rood pak, terwijl hij naar mij toe liep. De vraag was snel beantwoord, ik wilde weten, daarna misschien wel iets kopen, wat dat knuppel en stokken gedoe betekende."Wij verkopen knuppels voor in het hoenderhok en ook stokken voor achter de deur of om de hond mee te slaan, maar nu komt het, ze zijn alleen maar virtueel aan te schaffen, dus we verkopen geen echte slagwerktuigen" Tijdens het gesprek wat volgde vertelde hij, dat de zaak op maandagmorgen altijd gesloten geweest was. "Maar van die vastgeroeste gewoonte zijn we afgestapt en zijn wij nu op maandagochtend gewoon open." Hij en zijn vrouwelijke compagnon hadden voor dat de economische crisis uitbrak, een goed betaalde baan bij een aandelenhandel en effectenkantoor. "Nou u weet het, effecten en aandelen en al dat soort spul, daar was geen droog brood meer mee te verdienen, gewoon op de keien meneer!"riep hij verontwaardigt over zijn arrogante werkgever. Maar bij de pakken neerzitten, daar was hij de persoon niet naar geweest. Samen, met zijn inmiddels ook op de keien belande, collegaatje zijn ze een zaak en service bedrijf begonnen, een soort handel van een nog niet bestaand type, een echt gat in de markt, zoals later bleek. “Bij veel bedrijven organisaties en instellingen van allerlei signatuur, heerst er, door de economisch situatie, een uitgebluste en matte sfeer. Een sfeer, van we zien wel wanneer en waar het schip strand of helemaal afbrand.” “Die sfeer, ratelde hij verder, die doorbreken wij met onze onzichtbare knuppels en stokken. We maken in die matte sombere situaties een bepaald soort stennis, let wel, geen ruzie of oorlog, maar een gecontroleerde gigantische pestherrie in de tent. Iedereen moet wakker worden want achter iedere deur staan de onzichtbare stokken en knuppels om de matte ongeïnteresseerde uitgebluste werknemers, de zogenaamde honden of kippen, te slaan en op te jagen. Onze aanpak heeft al veel succes gehad en veel stof doen opwaaien, stof van het jarenlang slampampertje spelen. Bedrijven verdwenen geleidelijk van de financiële afgrond en kregen weer toekomstperspectief.” Het was een heel interessant verhaal, een verhaal waar ik meer over wilde weten. Dus een boek + cd-rom was mijn bescheiden aankoop, een aankoop die ik niet hoefde toerekenen aan mijn goedgelovigheid maar echte interesse. Want ze hadden gelijk, kippen horen op te vliegen als er een knuppel in de buurt is en honden van zich af te bijten als ze worden geslagen, maar een stok achter de deur? ik heb een bijl staan.
Winkeldeuren die bij het opendoen je plotseling welkom toe toeteren, o wat heb daar ik altijd de schurft aan gehad, maar ja, hij toeterde en nieuwsgierigheid vraagt ook soms zijn tol, die van tolerantie. "Kan ik wat voor u betekenen?" schetterde een man in een paars-rood pak, terwijl hij naar mij toe liep. De vraag was snel beantwoord, ik wilde weten, daarna misschien wel iets kopen, wat dat knuppel en stokken gedoe betekende."Wij verkopen knuppels voor in het hoenderhok en ook stokken voor achter de deur of om de hond mee te slaan, maar nu komt het, ze zijn alleen maar virtueel aan te schaffen, dus we verkopen geen echte slagwerktuigen" Tijdens het gesprek wat volgde vertelde hij, dat de zaak op maandagmorgen altijd gesloten geweest was. "Maar van die vastgeroeste gewoonte zijn we afgestapt en zijn wij nu op maandagochtend gewoon open." Hij en zijn vrouwelijke compagnon hadden voor dat de economische crisis uitbrak, een goed betaalde baan bij een aandelenhandel en effectenkantoor. "Nou u weet het, effecten en aandelen en al dat soort spul, daar was geen droog brood meer mee te verdienen, gewoon op de keien meneer!"riep hij verontwaardigt over zijn arrogante werkgever. Maar bij de pakken neerzitten, daar was hij de persoon niet naar geweest. Samen, met zijn inmiddels ook op de keien belande, collegaatje zijn ze een zaak en service bedrijf begonnen, een soort handel van een nog niet bestaand type, een echt gat in de markt, zoals later bleek. “Bij veel bedrijven organisaties en instellingen van allerlei signatuur, heerst er, door de economisch situatie, een uitgebluste en matte sfeer. Een sfeer, van we zien wel wanneer en waar het schip strand of helemaal afbrand.” “Die sfeer, ratelde hij verder, die doorbreken wij met onze onzichtbare knuppels en stokken. We maken in die matte sombere situaties een bepaald soort stennis, let wel, geen ruzie of oorlog, maar een gecontroleerde gigantische pestherrie in de tent. Iedereen moet wakker worden want achter iedere deur staan de onzichtbare stokken en knuppels om de matte ongeïnteresseerde uitgebluste werknemers, de zogenaamde honden of kippen, te slaan en op te jagen. Onze aanpak heeft al veel succes gehad en veel stof doen opwaaien, stof van het jarenlang slampampertje spelen. Bedrijven verdwenen geleidelijk van de financiële afgrond en kregen weer toekomstperspectief.” Het was een heel interessant verhaal, een verhaal waar ik meer over wilde weten. Dus een boek + cd-rom was mijn bescheiden aankoop, een aankoop die ik niet hoefde toerekenen aan mijn goedgelovigheid maar echte interesse. Want ze hadden gelijk, kippen horen op te vliegen als er een knuppel in de buurt is en honden van zich af te bijten als ze worden geslagen, maar een stok achter de deur? ik heb een bijl staan.
No comments:
Post a Comment