Monday, October 18, 2010

Passie voor het leven

Ze had voet bij stuk gehouden het kleine ding, ik bedoel het zelfverzekerde pientere maar droevige meisje van een jaar of zeven. Ze zat met haar blonde lokken en mooie jurk naast de chauffeuse van de zilvergrijze lijkwagen, want ten slotte was het haar aller allerliefste oma die in een met bloemen versierde kist achter in de wagen lag. "Die laat ik echt niet alleen naar dat enge stomme crematorium gaan!"had ze met veel tranen die over haar wangen biggelde geschreeuwd. Haar vader en moeder waren er onwennig en verlegen van geworden, want wat ze ook deden, ze konden haar niet tot bedaren krijgen. Totdat de chauffeuse van de wagen haar even apart mee nam naar de hoek van de straat om met haar te praten. Met veel snikken en een lachje door haar dikke tranen heen kwam ze terug hinkelen, mocht ze gelukkig toch zo dicht mogelijk bij haar allerliefste oma blijven. "Niet omdat het zo hoort maar omdat het ook zo kan", zei de chauffeuse met een knipoog tegen de ouders van het verdrietige wicht. Kinderverdriet zien wij grote mensen dikwijls als klein verdriet dat snel weer over gaat, maar niets is minder waar. Neem het serieus dat geeft mooie kinderen met gevoel en passie voor het leven.

No comments: