En nog langer

Het was zes uur vroeg, ik was net als de maandag met een houtenkop wakker geworden van een heftig weekend. De eerste file meldingen schetterde al als een soort pesterij uit de autoradio: A12 14 km door een gekantelde vrachtauto beladen met kippen. Aan de ander kant een kijkersfile haast net zo lang, want nieuwsgierig blijven we al kost dat; boem! mijn voorganger had net zijn hoofd iets te lang naar links gedraaid terwijl de voor hem rijdende auto net even te snel stopte. "Wat een gezeik over een zo minuscuul klein bumperkrasje, ik regel het wel met de verzekering", mauwde de bumperklever uit zijn full hybride vehikel. De kippen in de gekantelde vrachtwagen waren er veel slechter aan toe, hun tochtige draadkooien lagen her en der verspreid en sommige liepen als een kip zonder kop luid kakelend tussen de langzaam rijdende en stilstaande auto's door. De reis naar hun executie liep uren vertraging op zonder ook maar één compenserende maatregel, als een slokje extra water of een korreltje voer. Ik hoorde onder mijn auto een klagelijk stemmetje van zo'n aanstaande supermarkt kip. Als het moet kan ik heel snel zijn vooral als het om dierenleed gaat, hup in de boodschappentas die zich leeg op de achterbank lag te vervelen. Het was als of de kip begreep wat er aan de hand was, het beestje hield zijn snavel en begon zijn verfomfaaide veren netjes te maken. De zegen van een gsm is dat je even kunt bellen om aan je klant te vertellen dat het deze dag niet gaat lukken, 'ja hij had het ook op de radio gehoord, jammer dan maar een andere dag'. "Wat moeten wij in hemelsnaam met een levende kip?"vroeg mijn partner verbaasd, want wat ze met een dooie moest dat wist ze wel. Zij , de vrije kip, loopt nu gewoon in onze achtertuin, tot dat, ja, tot dat ze misschien haar laatste ei heeft gelegd en nog langer.