Netellief

Even dacht de brandnetel verloren, waarom ben ik toch zo geboren
Mensen, ja zelfs de dieren mijden mij als de zwarte builenpest
Terwijl ik zelf niets anders doe dan gewoon groeien als de rest
Goed, soms ben ik wat prikkelbaar en een niet aan te raken groen
Maar ik weet een alternatieve theeënfee met een brandschoon blazoen
Ze plukt mijn stengels om te drogen, soms met netelblaren inclusief
Ik zuiver en staalt het mensenbloed met dit heerlijke thee gerief
Laats zag ik om tien voor twee een kokkerel programma op de tv
Daar liet men mij om u te bekoren, urenlang in boter zachtjes smoren
Zie je mij staan langs dijken en bermen tussen de fluitenkruid schermen
Onzichtbaar bloeiend als een dief geef dan niet om die prikkende blaren
Maar laat je koelend bedaren als je denkt aan mij, je netellief!