Nog even en de Melkweg is weg, het is weer licht
De volle maan ziet de zon nog even in zijn spiegelschrift
De wereld wordt wakker onder een koel dekbed van witte nevel
En ik, geschrokken van het radio gewekker, roep boos en kregel
Ik heb helemaal geen zin om op te staan en er vandaag op uit te gaan
Geen zin heeft geen enkele zin, dat weet ik wel, tegen beter weten in
Dus stap ik quasi vrolijk automatisch uit mijn warme bed
Terwijl het aromatisch apparaat mijn, koffie heeft gezet.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment