De straten zijn overvol met onverlaten
Want luisteren zit niet in hun DNA
Het beschimpte dorre hout
Houdt het vuur in crematoria levend
Je tranen zijn niet gaan vloeien om te drogen
Ze verdrinken je geboren verdriet
Als de zon weer helder opkomt
Is de rook in je hoofd verdwenen
En de straten, hoop ik
Verlaten leeg
No comments:
Post a Comment