Drop pepermunt

"Mijn dag kan niet meer stuk ik weet nu waar ik aan toe ben, ik ga gewoon dood, wat zeg je? nee natuurlijk niet joh, weet ik wel, ja dat zegt die specialist." Ze stond naast mij bij de bushalte te bellen, haar gezicht was rood en betraand. Het vervelende met dat bellen is, je wordt er zomaar in meegenomen, in een andermans verdriet en ellende. "Moet u ook lijn 47 hebben, want daar sta ik op te wachten, hij stopt hier toch wel?" "Als u even op het halte display kijkt," zei ik, "is het zo te zien, kijk om tien uur dertig gaat die," Ik was een beetje terughoudend en had eigenlijk niet zoveel zin om betrokken te worden in dat soort nare privé dingen. De enige vrije zitplaatsen waren er twee naast elkaar en daar zat ik dan, want blijven staan is ook zo wat, het zou er op kunnen lijken of ik haar wilde ontlopen, dat was wel zo, maar dat kon nu even niet, om fatsoensredenen. "Ik ben altijd zo emotioneel, soms schaam ik me kapot, maar ja, ik kan er gewoon niks aan doen." Ze keek mij verontschuldigend aan. "Een dropje of pepermuntje?" ik maakte het platte blikje open om haar te laten kiezen. "Allebei is ik goed hoor, dat doe ik ook altijd, dan is het net of je een grote Mentos in je mond heb." "Ik ben zo blij dat u even naast me wil zitten en naar me geklep wil luisteren," zei ze lachend. Dat zullen wel de zenuwen zijn dacht ik, het eerste wat je doet in zo'n situatie is vluchten en ontkennen. "Het is echt te gek, ik ben zo blij dat ik die rol heb, goed ik ga wel dood, maar niet in het begin, pas halverwege de serie, mijn vriendin was hartstikke jaloers toen ik haar belde. Lekker zeg die drop pepermunt combinatie. hé! ik ben er al, ik moet er hier uit, doei!" "kijken hoor! hij wordt over twee maanden uitgezonden op RTL 4, geef me even je nummer dan stuur ik je een sms'je, je bent een echte schat dat je even naar me wilde luisteren."