Hap er niet in

Even na zessen begon het eetcafeetje, waar ik wel eens broodje wilde snaken, vol te stromen. Ik had mij met mijn broodje en een kom tomatensoep gepositioneerd bij het raam, zodat ik tijdens het eten de buitenboel een beetje kon observeren. Het tafeltje voor twee waar ik alleen aanzat werd al snel een tafeltje waar het in principe voor bedoeld was. Met een korte vleiende vraag en een goedkeurende blik van mijn kant had ik ineens een charmante tafelgenote tegen over mij zitten. Een aantal minuten was het haast eng stil tussen ons, maar met een,"mag ik u eens even wat ondeugends vragen?"was het gesprek plotseling op gang gekomen. "Ik zie dat u zo'n lekker broodje met tomatensoep heeft, zou u dat ook voor mij willen bestellen ik heb de hele middag geshopt en heb nu een vreselijke honger maar mijn geld geld is op," ze keek mij met haar mooie droevige ogen vragend aan. 'Dat heb ik weer', dacht ik enigszins opgelaten. Een diepe zucht klonk tegen over mij omdat waarschijnlijk het antwoord te lang op zich liet wachten. "Goed", zij ze, "u denkt dat ik een bedelaarster bent, o.k nu wel maar straks betaal ik u alles gewoon terug maar niet in euro's." Ik schudde dat dat niet nodig was en bestelde voor haar het zelfde cafémenu wat ik zelf had en rekende voor de zekerheid meteen af. Met volle monden praten is niet netjes maar we deden het wel want zo lekker was het broodje zalm met rucola, "u krijgt straks wat u waard bent,"klonk het broodje kauwend vervormd, uit haar gelipt stiftte mond. Toen ze dat zei verslikte ik mij haast in de tomatensoep en keek haar vragend verbaasd aan, wie was zij? dat ze mij zo snel ontwapenend kon beïnvloeden. Na onze smikkel pauze werd het nu toch tijd voor enige verduidelijking, zeg uitleg, dat vond ik tenminste. "Voor ik u gaat uitleggen waarom ik dit heb gedaan, vraag ik u," "zeg toch je of jij," flapte ik er zomaar uit. "Vraag ik jou,"vervolgde ze, "om eens even door het raam naar buiten te kijken." Ik had mij namelijk, omdat de late zon in m'en gezicht scheen, mij met de rug half naar het raam gekeerd. Wat zag ik buiten op de stoep voor het eetcafé? het leek op een filmploeg met camera's en dat soort spullen. "U, pardon jij, je bent gefilmd voor een nieuwe tv serie, de café-eigenaar weet er van hij zit ook in het complot, alles is al afgerekend en je krijgt het geld van hem terug", zei ze lachend toen ze een zoen op mijn bebaarde wang gaf. "Hoe gaat die serie heten?"vroeg ik nieuwsgierig. "Hap er niet in!" riep ze vrolijk vanuit de deuropening op weg naar haar wachtende crew.