Stink geld

"Het zijn rare stinkdagen meneer", zei de man die naast mij kwam zitten in mijn stamkroeg. Voor mij en de andere stamgasten was hij een vreemde eend in onze kroegbijt. Ik keek hem vragend aan, want van rare stinkdagen had ik de laatste tijd geen last. "Als ik u nou vertel, dat ik eigenlijk miljonair ben, maar dat ik gewoon niet aan mijn geld kan komen, dan gelooft u mij natuurlijk niet". Terwijl hij een slok van zijn pils nam, keek hij mij een beetje verontschuldigend aan.Ik dacht, wat moet ik hier nou op zeggen, een miljonair die naast mij zat te klagen over stinkdagen en geldgebrek. "Misschien geloof ik u wel, maar hoe komt dat dan?"was mij prangende vraag. Want een man met zo veel geld in ze'n knip, al klinkt het een beetje hebberig, is toch al snel mijn vriend.
"Ik heb een hond, een flinke en ferme hond, u kent ze vast wel, een soort kalf, zo groot ist ie wel, laat ik maar zeggen." "Nou dat kalf, dat beest", vervolgde hij."Dat beest heeft mijn miljoenen winnend lot van de Staatsloterij in geslikt, zo maar in een keer, toen ik er van blijdschap mee liep te zwaaien." "Hij hapte er naar, en weg was het, gewoon in zijn bast." "Dan laat u hem toch gewoon even opereren,"riep ik verbaasd. Want zomaar wachten of de hond het lot misschien een keer uit poept, dat leek mij een te groot risico."Hij heeft het uitgepoept", lachte de man zuur,"maar het lot stinkt zo veschrikkelijk naar, nou ja u weet wel wat ik bedoel, dat ik verlopig het geld nog niet durft te innen."