Goud gelovig

Boeren klagen altijd, is een veel gehoord verhaal. Maar ik was niet zo lang geleden voor mijn werk bij een boer op bezoek, die absoluut niet wist wat klagen was. Hij was zelfs een zeer tevreden landbouwer met, zoals dat genoemd wordt, enkele stuks vee als extra bijkomstigheid. Maar juist in die bijkomstigheid zat zijn niet klagende tevredenheid, hij hield namelijk kippen! Geen duizend of meer, nee gewoon enkele tientallen op het boerenerf scharrelende scharrelhoenders. Tussen die kippen liep trots en fier een haan, als een echte harembewaker, altijd zeer alert op vreemde indringers."Dit is mijn winst en geluk", zei de boer vol trots tegen mij, terwijl hij naar de prachtige fiere haan wees. "Hij is geen gewone haan hoor, het is een echt goudhaantje, een van een zeer zeldzaam soort, als hij met een kip vrijt komen er gegarandeerd gouden eieren van, te minste dat zei de man die mij de haan verkocht." Ik vroeg aan hem of hij al gouden eieren had geraapt. "Nog niet," was zijn haast verontschuldigend antwoord, "het is een kwestie van liefde en een beetje geduld," want de haan was , ondanks zijn fierheid, nogal verlegen als het om vrijen ging. Of het er ooit van gekomen is, weet ik niet. Maar uit het verhaal van de, volgens mij, iets te goedgelovige boer, begreep ik dat het zeker een keer ging gebeuren. Zo niet, dan kon hij de haan omruilen voor een graafmachine die gouden bergen kon maken.