Herst

Ik zat aan de ene en zij aan de andere kant van het groen mossig parkbankje. Ze had oordopjes in met een verbinding naar haar iPhone. J`anttendrai le jour et la nuit, j`attendrai toujour, kroop licht golvend naar mijn gehoor, Een mooie jonge vrouw, droevige blik met tranen natte wangen. De herfstbladeren dwarrelende als verdwaalde vlinders naar de grond. Een paar kwamen op haar schoot bescherming zoeken. Terwijl ze opstond pakte ze ze op en stopte ze in de zak van haar jas.  Et pourtant, j`anttendrai ton retour, klonk het toen ze mij met een Monalisa glimlach groette.Le temps passe et court.