Dag ongelovig mens

Ik weet wel dat ze niet bestaan maar toch is het leuk om te twijfelen of dat wel zo is, ik bedoel kabouters. Wat is trouwens het bestaansrecht van het ontkennen, wat is dat eigenlijk? dat recht bestaat volgens mij ook niet. Een paar dagen geleden liep ik het hondje van mijn buurman, een kruising van een boerenfox en jack russel, uit te laten. Het beestje is een echte speurhond een snuffelaar eerste klas. Op een geven moment stond hij heel lang op een plek tussen het hoge gras te snuffelen, hoe ik ook aan zijn riem trok hij bleef gewoon onverzettelijk staan snuffelen. Grommen en blaffen was het gevolg, hij had met zijn jachtinstinct natuurlijk een kat een egel of een konijn opgespoord, dacht ik. Ik duwde met mijn hand het gras opzij om te zien waarom hij zo fel aan het reageren was. Ik zag iets roods het leek op een pionnetje zoals die bij wegwerkzaamheden worden gebruikt. Maar toen ik beter keek zag ik het ding bewegen, het bewoog als een jaknikker en onder die rode jaknikker zat een wit bebaard gezichtje dat mij ernstig aan keek. Dus toch, dacht ik, ze bestaan dus toch! Met wat hondenbrokjes kon ik het felle keffertje van mijn buurman afleiden. Ik bond hem eerst een stukje verder aan een een afrasteringspaaltje vast, om vervolgens naar de bewuste plek terug te keren, gelukkig hij was er nog en zo te zien nu een stuk kalmer. "Ben je hier alleen?" vroeg ik nieuwsgierig, want wie weet kon ik zomaar kennis maken met een hele kabouter familie.
"Ik ben niet van plan om je dat te vertellen ik ben al genoeg geschrokken van die hond van je." Het was voor het eerst dat ik op mijn knieën zomaar tegen een kabouter zat te kletsen. "Maar mag ik je dan wat anders vragen, voor dat ik me zelf voor gek verklaar, ben je een echte een kabouter?" "Weet je wat het met jullie mensen is, jullie denken te veel en vooral alleen aan jullie zelf en daarom geloven jullie niet in sprookjes en al helemaal niet in kabouters, dus doei ik ben weg!"  "Wacht wacht! riep ik, dan maak ik even een foto van je met mijn mobiel." "Dat is goed,"zei de rode puntmuts, " maar geloof mij je kunt foto's maken zoveel je wilt, wij kabouters zijn niet fotogeniek. Ik klikte een paar keer maar hoe ik ook klikte er stond alleen maar een witte vlek te midden van het hoge gras op mijn schermpje. "Tovenarij! riep ik, dat is het!"
"Ik ga want ik heb nog meer te doen vandaag, dag ongelovig mens."