Voorspiegelen

"Mooie voorspiegelende spiegels te koop, met deze spiegels kun je alles heel mooi voorspiegelen." Het was de fris guitige stem van de standwerker op de weekendmarkt. Waar dan? nou ergens in een provinciestadje waar nog steeds, ondanks belazerderij, goedgelovige burgers woonde, en dat ook bleven doen, wat? nou in het goeie geloven. In zijn kraam lagen en hingen heel veel handspiegels van allerlei formaat. In een zeer korte tijd stond er heel wat geïnteresseerd publiek voor zijn marktkraam. Nu was het tijd voor een demonstratie. "Jullie kennen mij nog niet, dat is niet erg hoor, maar noem mij maar gewoon Piet!"riep hij. "Mevrouw, gaat u weleens ergens eten?" De aangesproken vrouw. "Tuurlijk jochie, wat dacht jij dat wij hier soms achterlijk zijn?" Piet ging verder. "Goed nee natuurlijk zijn jullie niet achterlijk, kom zeg. Dus u gaat wel eens ergens lekker eten. Maar dan... de rekening, ja let op! gossie zeg die valt haast altijd tegen, niet? of heb ik het mis?" Piet liep met een spiegel is zijn hand achter zijn kraam heen en weer. "Kijk mevrouwtje, wat heeft die restaurant linkmichel van een ober eigenlijk gedaan? Hij heeft u wat voorgespiegeld, iets wat veel mooier en lekkerder was dan in het echt en ook te duur was." Er ging een gemompel van herkenning door zijn publiek. "Luister! met deze spiegel gaat dat niet meer gebeuren, gewoon in je tas of op zak, altijd bij je hebben, niemand kan je dan nog iets voorspiegelen als je deze bij je hebt." Piet zag dat hij zijn publiek in de tang had. "Wat kost zo'n spiegel," riep een boomlange vent. "20 euro meneer en als u er twee neemt 35 eurietjes, ik doe er dan ook nog een poetsdoek bij, gratis, jawel hij betaald zich zelf terug!" Als warme broodjes bij een ijsbaan, zo snel was Piet van zijn handel af. Ik heb geen spiegel kunnen kopen, uitverkocht, jammer? Nou, toen ik een bak koffie in het pleincafé bestelde, zag ik Piet de standwerker achter een schuimkraag aan de bar zitten, hij wenkte mij. "Was jij nou ook bij mijn voorstelling op de markt?" Dat was zo, maar ik had geen wonderspiegel kunnen kopen. "Joh wees blij, want je denk toch niet dat het waar is? of wel soms?" Hij vertelde mij dat hij de spiegels voor een prikkie uit een failliete boedel had gekocht. "Handel meneer, puur handel, u moest eens weten wat je de mensen allemaal voor kunt spiegelen." Hij pakte een grote Gammatas achter zijn barkruk vandaan. "Hier, kijk, nieuwe handel, grote veiligheidsspelden, die ben ik ook zo kwijt." ik vroeg hem. "Hoezo?" "Nou dat ga ik u niet vertellen anders zou ik je wat op je mouw spelden, snappie?" "Barkeper! twee pils en neem er zelf ook één."