Niet je makker

Ik leerde toen ik nog een kind was een liedje waarvan de woorden nu nog steeds actueel zijn.
"Hoe zachtjes glijdt ons bootje daar op het spieg'lend meer," dan komt er een hele opsomming van de fijne dingen die aan dat varen vastzaten. Het tweede couplet was een soort waarschuwingsliedje, "Maar wie wilt spelen varen zij wijs en wel bedacht, want menig voer in het bootje die dood werd thuis gebracht," er volgt hierna nog een strofe waar in die gevaren werden benoemd, gevolgd door een waarschuwing, '" Wie met gevaar wil spotten zijn beter aan de wal."

De natuur is nooit je makker, ook niet je vriend. Hij maakt geen verschil tussen mensen dieren en planten. Wie met dit besef leeft weet ook dat er geen opzet in de natuur zit, wel toeval, soms veroorzaakt door gevolgen en niet andersom. Aanvaardbaar risico is altijd een kraslot, soms heb je pech soms heb je dat niet, het is een kwestie van je niet laten verrassen, door het krassen.