Kerst verhaaltje

De dag begon heel laat wakker te worden, zoals alle dagen in december dat doen. In het grote dennenbos had het de hele nacht met flinke dikke vlokken gesneeuwd, er lag wel een flinke laars hoog kersverse sneeuw. Alle dennenbomen zagen er prachtig uit met al dat wit op hun groene takken. Door al die sneeuw was het bos verandert in een echt winterbos of eigenlijk een mooi kerstfeest bos. De boswachter had aan de kerstboom handelaren heel wat bomen verkocht, en die stonden nu prachtig met lichtjes en slingers versierd in de huizen van de stad. Het was muisstil in het dennenbos, of eigenlijk... nee toch niet want ergens klonk er iets wat op huilen leek. Het was net of er iemand heel veel verdriet had, zo zielig klonk het. Maar waar kwam dat verdrietige huilen en snikken toch vandaan? wie was er zo verdrietig in dit mooie bos? Het was een heel klein dennenboompje, het stond helemaal alleen tussen de grote bomen zo te trillen en te beven met zijn takken dat alle sneeuw er pardoes van af was gegleden. De vos en het konijn maar ook het ree en het wilde zwijn, waren op het vreemde geluid af gekomen. De vos, die, zoals wel bekend is, erg slim is, nam het woord. Hij vroeg aan het dennenboompje waarom zij zo moest huilen terwijl het al haast vrolijk kerstfeest was. Na veel onbedaarlijk snikken kwam het hoge woord er uit, het kleine boompje voelde zich zo alleen en zo lelijk, want zij was niet naar de stad verhuisd om in een kamer te mogen pronken met lichtjes slingers en kerstballen. Na een onderling beraadt van de bosdieren vonden zij gezamenlijk dat zij het boompje toch wel een mooi en vrolijk kerstfeest gunde. En zo gebeurde het nog die zelfde dag de ijsvogel vloog naar de sterren om er een paar te plukken, het konijn zorgde voor slingers gemaakt van ijskristallen en het ree was op zoek gegaan naar een kolonie vuurvliegjes. Toen de avond viel en de maan maar net begon met maneschijn te schijnen, waren alle dieren van het dennenbos in een grote kring om het boompje gaan zitten en de nachtegaal, die eigenlijk nooit in de winter zingt, zong nu toch het prachtige, 'O dennenboom, O dennenboom,' liedje. Het kleine dennenboompje stond te schitteren als een echte grote kerstboom, zo mooi met allemaal lichtjes en flonkerende sterren. Zo was het toch nog een mooi en vrolijk kerstfeest geworden in het anders zo stille winterbos.