Kijkdoos

 We wonen in een grote kijkdoos, iedereen heeft je gezien zonder te weten wie en wat ze zien. Als de rivier groter is dan het land en daarbij ook nog zout is heet hij zomaar zee, maar niemand weet waarom hij niet zoet maar zout is. Onverenigbaar komt bij elkaar  daar waar het zoet het zout ontmoet. Juist daar bij dat watersmaken mengen ontstaan heel veel nieuwe levensvormen. De wereld kijkdoos is ook zo'n raakplaats waar wordt ingekeken door uit te kijken, waar nieuwe gedachten zich mengen met nieuwe woorden en daden. Zo de zon onder gaat met de belofte opnieuw te schijnen na het moment dat de nacht het voor gezien houdt. 

Hoop

 

In een vraag om wijsheid en begrip in deze verwarrende tijd kwam een vrouw met haar kinderen naar de oude leermeester. Samen zaten ze met elkaar in het late avondlicht op een paar grote zwerfkeien en de leermeester sprak wijs en helder.

Lieve mensen, wat is uitzicht als het inzicht daarin zinloos verloren gaat achter een ballade van niet te begrijpen woorden. Het is als een onwillig paard dat zich voor geen enkele kar laat spannen ook niet voor het karretje met de gouden beloftes. Soms is het verlangen meer en intenser dan er alleen te mogen zijn. Het kan groter, ja soms veel groter zijn. Groter omdat het ingehouden is, ingekort, verdrongen of opgegaan in rook, verdwenen in de mist om zo in verdriet te zijn gestorven van verlangen, het verlangen om iemand te zijn. Jullie niet gehoorde klaagzang dooft langzaam uit als een opgebrande kaars. Maar ik ben er voor jullie om dit licht niet te laten doven maar te laten schijnen zodat het uitzichtloze jullie nieuwe dag niet zal verduisteren. 

Nieuwe dag

Het wegen van woorden door mijn lippen 

t'zal zijn als proeven van het licht dat mijn ogen zien 

ik zal niet spreken over wat onbesproken moet zijn 

ik zal niet kijken naar wat ongezien moet blijven 

eer de haan drie maal kraait 

heeft de zon haar spiegelbeeld gekust 

en jij bent mijn mooie beminde liefste 

die wakker wordt gekust

door de adem van de nieuwe dag   

Mazzel

 Als je lippen aan het water zijn ontsnapt

Je scheepjes op het droge strand hebt liggen

Je door een facelift enorm bent opgeknapt

En je varken kreeg  niet vier maar 9 biggen

Als je dat allemaal is overkomen in deze barre tijd

Dat het na de vorst warm water heeft geregend

De paus je met heilig wijwater heeft gezegend

Ja dan heb je mazzel en ben je van al je narigheid bevrijdt

Avondklok

Het was zo stil geworden in het grote donkere bos dat zelfs een vallend takje op het neerstorten van een woudreus leek. "Stilte begint ook hier steeds zeldzamer te worden," mopperde de spitmuis tegen de houtworm, "dus hou er mee op, met dat stomme geknaag van je, je ziet wat er van komt van dat grenzeloze gewurm van jou." De toon was gezet, een burenruzie lag in het verschiet. "Sorry hoor," murmelde de houtworm, "maar weet je, ik ben nou eenmaal een houtworm en moet knagen anders kom ik om van de honger." Om de zaak niet op de spits te drijven besloten ze een deal te sluiten. De houtworm zou alleen midden op de dag knagen want dan was het toch niet echt stil in het bos omdat alle andere dieren ook in de weer waren met boodschappen en klussen doen. De spitsmuis mocht de doorgeknaagde takjes gebruiken om een ondergronds nestje te bouwen. Ze spraken met de andere dieren af dat na negen uur in de avond het stil moest zijn in het bos en iedereen zijn gemak moest houden. Alleen de uilen en vleermuizen hoefden niet mee te doen aan de avondklok omdat zij nachtdiensten moesten draaien.   

gewis

 Het beste tegen het corona chagrijn

Is gewis

Niet lachen als een boer met kiespijn

Maar gewis 

Afschermingsvrij brullend te lachen

Zo gewis

Om het soms malloten gedrag

In ongewis

Van het machteloze overheidsgezag   

Het is klaar

 De geluidsmix van het panerende leven

Laat de geroosterde kip ontploffen

Het plafon verschuilt zich achter woorden

Fout denken wordt in veelvoud 

In werkschoenen geschoven

De verveling verveelt zich grauw

Maar naar het schijnt is er licht

Terwijl de tunnel nog niet klaar is

Is men er klaar mee