Moede van het wandelen

 En dan is hij er ineens, zomaar op een vroege ochtend bij het opkomen van de zon: een regenboog. Al hond uitlatend in een stevige regenbui, recht boven waar ik loop, ziet de zon kans zich te laten zien in een prachtig kleurenspectrum van een regenboog. Daar waar de boog de aarde raakt staat een pot met goud op je te wachten is het verhaal dat telkens en overal weer opduikt. Dus stap ik stevig door met mijn trouwe vierpoter als een onwillige ezel meesleurend. M'n paraplu is een prima regenvanger als er geen wind staat maar nu dus even niet en is de beste oplossing hem als wandelstok in te zetten. Het lopen naar de horizon om te vinden wat slechts in een sprookje bestaat, ik lijk wel gek. Na de ommekeer in pas en hoofd thuis gekomen had ik toch het gevoel iets kostbaars te hebben gevonden, en wel het geloof dat sprookjes je hoofd in de wolken brengt terwijl de aarde aan je voeten voorbij gaat.