Er was eens een verdwaalde dwaas die beweerde dat hij zichzelf tot in de 3e macht kon verheffen. Iedereen die hij tegen kwam vroeg hij tegen hem op te zien. "Kijk naar mij!" riep hij. "En zie dat ik mezelf heb verheven tot de zeer respectabele hoogte van de 3e macht!" Zijn donderende stem klonk als een voorbijrazende metro. Iedereen liep schouderophalend lachend door, behalve... "heb je ook macht over jezelf met je grote mond?" Vroeg een oud vrouwtje plagerig. Ze vond hem nogal irritant met z'n gebrul.
"Ga jij eens even zitten jochie en probeer zonder te trillen mij eens een vuurtje te geven." De verdwaalde dwaas keek haar verdwaasd aan en vroeg: "Maar u rookt toch niet, waarom zou ik dat dan doen?" "Kijk," zei het oude vrouwmens. "Dat is een opmerking waar ik helemaal niets aan heb, weet je, bijdehand, ik rook niet omdat ik geen vuur heb en jij met jouw dwaasheden mij ook niet hebben aangestoken, begrijp je het, ventje?" Het gesprek wat volgde was er een van wederzijds begrip en soms onbegrip. De dwaas daalde af uit zijn 3e macht naar de grond en pakte zijn aansteker waarna de oude vrouw haar jointje met hem in vrede deelde.
"Make peace and love!" zongen ze samen zachtjes.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment