Boer Pieter

Ergens ver weg van de bewoonde wereld woont op een enorm stuk land een heel vreemde boer. Die boer, die boer Pieter heet, is zo vreemd omdat hij heel bijzondere dieren houdt. Een normale boer  heeft koeien paarden geiten schapen kippen of varkens. Boer Pieter niet, dat vindt hij veel te gewoon, nee boer Pieter heeft hazen konijnen dassen eekhoorns papegaaien en zelfs een poelifinario en een krullevaar en nog veel meer van die gewone en heel ongewone beesten. Maar het aller vreemdste dier wat hij vertroetelend is een  baby mammoet. Een baby mammoet, ja hoor het is goed met je, die beesten zijn toch allang uitgestorven, het zal wel een olifantje zijn. Niet dus, het is geen olifantje maar heus een echte baby mammoet, ik heb het zelf gezien.Wat moet een ver weg van de bewoonde wereld wonende boer nou met  al die wilde en half tamme dieren bij elkaar? Nou hij vertroeteld ze stuk voor stuk en, dat is nog het mooiste, ze zijn allemaal stapel dol op hem. Dat mammoetje heeft hij zelf ergens in Siberië gevonden, het zat in een stuk permafrost ijs. Na het ontdooien begon het scharminkel weer te bewegen, en toen was het liefde op het eerste gezicht.Dat het beestje zeker een paar duizend jaar oud is, dat vindt boer Pieter geen enkel bezwaar, want leeftijd stelt niks voor, leefstijl dat is veel belangrijker, volgens  hem. Het grappige is dat het diertje erg bij de hand, of liever gezegd bij de slurf is, hij kan zelfs op een trombone spelen, tenminste als boer Pieter de kleppen bediend. Een vrolijke boel dus daar in dat ver weg van de bewoonde wereld land.Dit verhaaltje lijkt verzonnen, maar wat is nou verzinnen? Alles begint toch bij fantasie, dat is toch een soort werkelijkheid.