2 minuten

Ik herinner mij de laagvliegende vliegtuigen. Ze brachten eten, Zweeds wittebrood voor gassies zoals ik. Soms, als ik droom hoor ik ze nog .
2 jaar lang geen echt eten krijgen, geen echt brood happen.
De afvalcontainers bij de restaurants zitten nu vol met wat ik toen miste. Wat is het dat ik ze nog steeds hoor? Ze komen overvliegen als ik het even niet heb, ze tillen, met hun zware geronk, mij op om hoog in de lucht te blijven. En dan, dan is het stil, 2 minuten even geen geronk .Het is de dag waar ik ieder jaar weer moeite mee heb, want ik hoor ze, de laagvliegende vliegtuigen. Mijn redding van de hongerdood die andere niet hadden. 2 minuten even geen geronk, maar stille tranen van dankbaarheid er nog te zijn.