Dwangmatigheid

Toen de wijze man om raad werd gevraagd omtrent een eigenwijze boer, sprak hij de volgende woorden.  

In het grindpad van de verbeelding is niet een steentje gelijk terwijl ze het zelfde pad vormen. Verbazing is geen verwondering, hun afkomst is verschillend. Zoals snelheid een net zo relatief begrip is als traagheid, zo zal het creatieve geen gevangen geest kunnen zijn maar een vrije.
Stel je zelf de vraag over het nut van je zelf, maar maak niet de fout dat nut te weten. Wetenschap is kwetsbaarder dan onwetendheid omdat er geen grens is tussen die twee.

Er was eens een boer de geen zin had zijn land nog langer te bewerken."Ik en mijn vrouw, wij leven sober, we hebben genoeg  van wat de natuur ons geeft,het land mag zichzelf zijn,"sprak hij wijs.
Jaren achtereen werd er niet meer geploegd en gezaaid, overal kwamen er planten bomen en struiken op. En zo gebeurde het dat de boeren in de omgeving begonnen te klagen, ze klaagde over de wildgroei die veel overlast van overwaaiend onkruidzaad zou veroorzaken. Toen de boer en zijn vrouw dat hoorde, besloten zij de om hun land liggende sloten heel breed en diep uit te laten graven, zodat hun land een eiland in het land werd. "Vrijheid is vrijheid als je hem niet laat beperken door de onzin van beperkt denken,"zei hij tegen de andere boeren.
Deze begrepen nu zijn beredenering en besloten hem te respecteren in zijn manier van doen.

De les is, dat doelloosheid er is om dat het doel niet bestaat, maar de menselijke dwangmatigheid wel.