Kwal

De kust is veilig, de zee als een spiegel zo stil, ik kijk door mijn zonnebril bruut gênant naar een kwal op het schelpenzand. O, was hij gebleven in de oceaan, dit oeroude levende fossielen bestaan. Ik, als nieuwkomer niet ouder dan een seconde erven van de nieuwe eeuwigheid, zie hem langzaam sterven als een majesteit. De kust is onveilig de zee zo ruw, als ik even het woeste water niet schuw, zie ik ze statig gaan de glazen galjoenen van de grote oceaan.