Sterrenstof

In de overvolle bibliotheek zat elke dag een jochie van 3 turven hoog plat op z'en gat een boek te lezen. Een nogal zwaarlijvig boek lag open geslagen op zijn benen en hij was daar dan zeer aandachtig in aan het lezen. Niemand van de bibliotheek bezoekers stoorde zich aan het joch, blijkbaar werd hij gerekend tot de vaste bezetting, een soort levende en lezende sculptuur. Maar wat de bezoekers niet wisten, gebeurde na sluitingstijd van de bibliotheek. Het lezende 3 turven hoge ventje legde ineens het boek op zij, krabbelde overeind, haalde een soort hondenfluitje uit zijn broekzak en blies daar een paar keer op. De bibliothecaris die nog niet weg was en vlak bij hem stond veranderde door de schrille fluittoon plotseling in een menselijke robot: een robot uit een Star Trek film. Zijn metalen stem klonk in een monotone toonhoogte en ook zijn gezicht kende geen enkele emotie. Na nog twee keer te hebben gefloten veranderde de boekenkasten in enorme instrumentenpanelen en de ramen gaven het uitzicht op het onmetelijke heelal vol met sterren en planeten. Even later verschenen er uit de liftdeuren allerlei Star Trek achtige figuren, die vervolgens zonder een woord te zeggen achter de instrumenten en besturingsapparatuur gingen zitten. Een eenoog wezen gaf een teken en de bibliotheek begon te schudden en te brommen, aan de vensters was te zien dat de ruimtereis was begonnen. De sterren vlogen als lichtgevende vogels voorbij en uit luidsprekers klonken onverstaanbare commando's en toen: toen veranderde de sfeer in de gefixeerde ruimte die zonet nog een bibliotheek was zo of dat het een normale ruimtereis was naar een of ander ver sterrenstelsel. "Meneer, meneer, we gaan sluiten, wilt u uw boek meenemen of weer inleveren?"het was een medewerker van de bibliotheek die mij vragend aan keek. Het lezende ventje op de vloer zat er nog steeds, ik wees naar hem met een vragende blik richting de medewerker."Die is niet echt meneer, dat is een zeer realistisch kunstwerk en gelooft u mij, u bent niet de enigste die door hem in de war raakt," zij hij een beetje geheimzinnig. Toen we samen even later in de lift stonden zag ik een flikkerend stukje metaal op de liftvloer liggen, "zeker van de servicemonteur want de lift heeft nogal eens kuren de laatste tijd", veronderstelde de medewerker nogal laconiek. Buiten was het koud en de sterrenhemel met heel veel vallende sterren schitterde boven mijn hoofd.