Regenbedroog

Het is maar even om te weten niet alles heeft een kleur
Het lijkt gezeur met eenzame gedachten in zwart en wit
Want waar veel kleur in zit is de bloemenwei in mijn droom
De regenstroom en zon in een nog mooier spectrum boog
Als mijn zicht mij niet bedroog en daar ga ik gewoon van uit
Zag ik een pot als grote buit op de zwarte aarde staan
Het goud en zilver glinsterde even aan in de felle zon
En zo hard ik lopen kon ging ik op het mij verwachte af
Maar de hebberigheid om het goud en zilver kent zijn straf
Wat ik vond was slechts de koude zwarte grond
En zonder het begeerde bezit een ietsje ietsepietsie hemelwit