Als de ochtendnevel is verdampt en langzaam de zon zich laat zien.
Is het even stil op het land, in de wei, de kraaien slapen nog.
Dan komt de verdwijning van dat wat mijn lief is harder aan, de nieuwe zon kan dat niet verbloemen. Een bril zonder grijs hoofd ligt stil op tafel voor zich uit te staren. Mamma, ach mijn lieve mamma, maak je reis naar het land achter de distels, daar is pa bij zijn vee. Doe hem de groeten van mij.
skip to main |
skip to sidebar
Niet alledaags, maar wel van deze tijd, dit lezen maakt vragen los die wellicht om antwoord vragen in de wijsheid van het moment.
1 comment:
Zeer onder de indruk van dit mooi geschreven stukje, hetheeft mijn hart geraakt. straathaan.
Post a Comment