Stadsratten

 Het is maar weinige gelukt zichzelf succesvol in andere te kopiëren. Misschien is dat maar goed ook vooral als het gaat om een torenhoge Mussolini protserige eigendunk. Maar wat te zeggen als die protserige eigendunk een metershoog standbeeld laat oprichten van zijn corpus delicti, in gegoten brons, weerbarstig steen of gepolijst marmer. Het is maar dat men het weet, standbeelden, van wie of wat dan ook, zijn immer gedoemd de maker er van te laten vergeten anders dan de bonze naamplaatjes dat dikwijls onleesbaar suggereren. De meeste verbronsde en versteende heersers en andere vereerde dwazen worden vroeg of laat omvergetrokken, opgeborgen in de kelders van musea of onder gescheten door de gevleugelde stadsratten. En zo zal het zijn als een mens denkt te moeten heersen na zijn dood.