O dennenboom

De dag was heel laat wakker geworden zoals alle dagen in december dat doen. In het grote dennenbos had het de hele nacht gesneeuwd er lag wel een flinke laars hoog met verse dikke sneeuwvlokken. Alle dennenbomen zagen er prachtig uit met al die witte sneeuw op hun groene takken. Door al die sneeuw was het bos verandert in een echt winter bos of beter gezegd, in een echt kerstfeest bos. De boswachter had aan de handelaren in kerstbomen al heel wat bomen verkocht. Die bomen stonden nu met prachtige lichtjes en versieringen in de huizen van de mensen in de stad te schitteren. Het was nu muisstil in het dennenbos, of eigenlijk...nee toch niet want ergens klonk er iets wat op huilen leek, het was net of er iemand erg veel verdriet had, zo zielig klonk het. Maar waar kwam dat verdrietige huilen toch vandaan? wie was daar zo verdrietig in dit zo mooie besneeuwde dennenbos? Het was een heel klein dennenboompje, het stond in z'n eentje helemaal alleen te beven en te trillen tussen de hoge dennenbommen. Het kleine boompje trilde zo hard dat alle sneeuw van haar takken was afgegleden. De vos en het konijn maar ook het ree en het wilde zwijn waren op het vreemde geluid afgekomen. De slimme vos nam al snel het woord, want als je slim bent moet je dat ook laten zien. De vos dus, vroeg aan het dennenboompje waarom zij zo moest huilen terwijl het al haast kerstfeest was? Na veel gesnik en gesnotter kwam het hoge woord er uit, ze voelde zich zo klein en zo alleen zodat ze dacht ook lelijk te zijn. Met horten en stoten vertelde ze snikkend dat ze ook zo graag naar de grote stad had willen verhuizen om ergens in een deftig huis met lichtjes slingers en kerstballen te mogen pronken. De dieren van het dennenbos begrepen nu heel goed waarom ze zo verdrietig was geworden. Na stevig onderling gepraat en snavel gekwetter van de bosdieren waren ze het eens. Ze gunde het kleinen dennenboompje ook een mooi en vrolijk kerstfeest te kunnen vieren. Zo gebeurde het dat de ijsvogel midden in de nacht naar de sterren vloog om een paar van die flonkerende sterren van de hemel te plukken. Het konijn maakte slingers van ijskristallen en het ree was op zoek gegaan naar een kolonie vuurvliegjes. Toen de avond viel en het heel donker werd, waren alle dieren van het dennenbos in een kring om het kleine dennenboompje gaan zitten. De ijskristallen schitterde in het twinkelende licht van de vuurvliegjes en de hemel sterren op de takken. Toen kwam de aller mooiste verassing, de nachtegaal die anders nooit in de winter zingt was voor even terug gekomen van zijn overwintervakantie in Afrika en zong het prachtige kerstliedje,'O dennenboom, O dennenboom, wat zijn je naalden wonderschoon! Alle dieren zongen uit volle borst en snavel mee. Zo was het toch nog een mooi en vrolijk kerstfeest geworden in het anders zo stille witte winterbos.