Een aantal geredde bemanningsleden van een gestrand schip ging raadt vragen aan de oude wijze man over hun ongewisse toekomst.
Zittend op de aangespoelde resten van het gestrande schip sprak de oude wijze man de volgende woorden.
Na de verwachtingsvolle stapelloop van jullie schip kwam plotseling als een donderslag bij heldere hemel de teleurstellende afloop in een niet te verdragen daglicht te staan. De hoop op redding van het omgeslagen schip kon het niet meer oprichten. Wie of wat dan wel? Wie zal deze rampzalige vloedgolf kunnen breken en weer terugbrengen tot een normale branding? Ik zeg jullie dat de zee zelf dat vermogen in zich heeft. Bouw met elkaar een nieuw schip. Een schip van en met vertrouwen en noem het naar alle te bevaren zeeën, doe dat door deze te respecteren zonder te beheersen. Onthou één ding: als de kiel geen zuivere ziel heeft blijft een behouden vaart een onvervulde wensdroom voor jullie.
No comments:
Post a Comment