Het is soms heel interessant, het bekoekeloeren van een vogelvoederplank.
Al een paar uur was er geen beweging meer te zien op de anders zo drukbezochte vogelvoederplank. De oorzaak, de hondsbrutale rode kater van een van de buren.Al likkebaardend loerde hij naar de plank denkend hier zijn kerstinkopen te kunnen doen. Maar wat blijkt: vogels zijn geen bange afwachters en nog minder tolerant als het om het inpikken van hun vaste afhaalrestaurant gaat. Maar liefst meer dan twee dappere eksters doken als echte kamikaze piloten op de rode kater gevolgd door een hele horde merels en koolmezen, die daarna al krijsend het hazenpad koos. Het is nu weer een komen en gaan op de voederplank en ja ook dan blijkt gewoon weer de wet van de sterkste en slimste te gelden. Maar iedere vogel weet daar mee om te gaan, want nu de kater weg is kunnen de op de grond rondscharrelende vogeltjes het door de andere vogels gemorste vogelvoer oppikken, ik zag zelfs een piepklein muisje vogelvrij knabbelen aan de zonnebloempitten. En de kater? die lag thuis te snorren als een boze kat in bakkie.
No comments:
Post a Comment