Smakeloos

Het was vrij stil die avond in het restaurantje waar ik een keer in de week m'en laatste bevoorrading voor de nacht, altijd het dagmenu, gebruik. Eenzaam maar niet geheel alleen zat ik te smullen van andijviestamppot met jus en spekkies. "Als je veel vergeet heb je minder leed om het verlies meneer," sprak de oude dame zonder op of om te kijken naar een ander vrij tafeltje, en ze ging gewoon tegenover mij zitten. "Het dagmenu is hier altijd van het zelfde recept, krootjes met spek, andijviestamppot met spek boerenkool of zuurkool met spek, alles met spek, volgens mij hebben ze een varken ergens op zolder zitten." Ze zat onbedaarlijk te lachen om haar eigen kolderverhaal."Op dat vergeten terug te komen, u vindt het toch niet erg dat ik hier ben gaan zitten?" Ze keek vriendelijk ontwapenend met haar vergrijsde blauwe ogen waaruit een paar tranen traande. "Weet u sinds mijn man is vertrokken naar de hoogste etage, god hebbe ze ziel, heb ik geen zin meer in koken." Ze nam moeizaam een paar happen. "Het is ook eigenlijk veel te zwaar eten, ik ben geen boerenmeid die de hele dag achter de koeien heeft gelopen." De deur van het restaurantje ging open en een kwieke ouwe baas stapte naar binnen. "O hier zit het schatje van me, je zou toch voor me koken vandaag?" "Die man is niet goed bij zijn hoofd hoor meneer, ik ben zijn schatje niet en koken doet die maar lekker zelf bij zijn scharrel op de hoogste etage." Al snel werd er een boord bijgezet. Naar ik zo kon zien was dit een voorstelling waar de ober van op de hoogte was. Ze was het vergeten en was daar vrij simpel over. "Hij zegt dat hij me man is of het waar is? ik hoop het want verdrietig zijn onder het stamppot spekkies eten vind ik smakeloos.