Tuesday, December 13, 2016

Alcohol vrij

"Het is een heidens karwei te blijven geloven, " zei de man die naast mij kwam zitten tijdens een gratis orgelconcert wat ik onlangs bezocht.
Toen de orgelklanken na het slotakkoord als een liggende storm wegvluchtte tussen de gewelven, vervolgde hij zijn tirade ten aanzien van het goddelijke. "Weet u meneer, ik ben als jochie streng christelijk opgevoed, twee keer op een zondag naar de kerk en heel veel bidden en bijbel lezen. Wat zijn we er mee opgeschoten?" Ik keek hem vragend aan en haalde m'en schouders op. "Ik weet het niet meneer, zelf heb ik helemaal niets met god of  zo iets wat er op lijkt," fluisterde ik zachtjes, want ja je bent ten slotte toch wel te gast in zijn huis een godshuis dus, ook al bestaat hij niet in mijn beleving. De organist begon heel subtiel, de melodie van 'Blijf bij mijn Heer', te spelen. Plotseling stroomde de tranen over het gezicht van de man die naast mij zat. Hij was, zo groot en sterk  en daar zat hij totaal overmand door zijn gevoel te snikken als een heel verdrietig jochie. Ik was er een beetje verlegen mee, wat moest ik doen, een arm om hem heen? een tissue geven? Ik deed het allebei. En daar zaten we dan allebei met kletsnatte ogen, want ook ik hield het niet droog, ik wist niet eens waarom maar het gebeurde. Toen het even pauze was vertelde hij me in de foyer waarom hij zo door die melodie van streek raakte. "Meneer, zei hij, mijn vader en moeder waren streng gelovige mensen, maar ze vochten elkaar soms ook de tent uit. Dat kwam vooral doordat mijn vader meer van de sterke drank hield dan van mijn moeder. Die drank gaf heel veel gedoe en narigheid in mijn jeugd. Als ik in mijn bed lag en mijn moeder weer eens verdrietig was om mijn vader zong ze altijd dit lied. Kijk meneer geloven, het blijf voor mij na al die jaren toch een heidens karwij, maar ja ik heb het mijn moeder beloofd toen ze." Hij snikte even liet een diepe zucht en veegde ze tranen weg. "Heb je een alcohol vrij biertje voor me?" vroeg hij aan het meisje van de bediening.  

No comments: