Op z,en dooie akkertje liep hij over de dodenakker, steen voor steen lezend. Waar toch was zijn maatje begraven? Hoe langer hij rond liep hoe triester hij werd. "Ik lees liever een goed boek of de Panorama, wat een dooddoeners zijn dit zeg." Mokkend over wat hij niet kon vinden belde hij het nummer dat op de infozuil van begraafplaats stond. "Welkom bij het informatieloket van begraafplaats De Geborgen Aarde, wilt u informatie over te verwachte ter aarde bestellingen, toets een 1, wilt u informatie over grafrechten en ruimingen, toets een 2, zoekt u een specifiek ter aarde besteld persoon, toets een 3, voor alle andere vragen toets een 4. "A há! een 3 dus," mompelde hij zachtjes, het is ten slotte een begraafplaats dus niet te veel kabaal maken.
"Goede morgen u spreek met Liesbeth van den Droeve, wat kan ik voor u betekenen?" "Ja ja, stotterde hij, met Kees de Hond ik sta hier op de begraafplaats en ik zoek het graf van mijn maatje, want volgens mijn vrouw moet hij hier liggen." "Kunt u mij wat gegevens geven van de ter aarde bestelde persoon, dan ga ik hem voor u opzoeken in het registratiesysteem," klonk het zakelijk. "Bello! riep Kees, verdomme wat heb ik er moeite mee om zijn naam uit te spreken, de tranen schieten uit mijn kop, ja u moet weten ik ben zelf niet bij zijn begrafenis geweest, ik kon het echt niet opbrengen, ja we hebben hem 24 jaar gehad, dat is best lang, begrijp u?" Kees ratelde aan een stuk door. "Heeft u een momentje, dan zet ik u even in de wacht." "Afscheid nemen bestaat niet", zong Marco Borsato in zijn oor. "Daar ben ik weer, in ons systeem komt geen Bello voor, heeft u soms ook een achternaam van de betreffende?" " Een achternaam? wat een gedoe zeg, gewoon Hond", Kees klonk duidelijk een beetje geïrriteerd. "Er staat geen Bello Hond in ons Systeem meneer, bent u wel op de goede begraafplaats? zo te horen gaat het niet over een mens, klopt dat?" "Moet u eens goed luisteren, Bello was m'en maatje hij was beter dan een mens, begrijp u?" "Meneer de Hond, wat ik doe, ik help u even verder om Bello te vinden, als u even geduld hebt." Daar was Marco Borsato weer, maar nu niet zo hinderlijk, er kwam gelukkig een oplossing. "Zo daar ben ik weer, bedankt voor het wachten, eens even kijken, ja het gaat over het volgende meneer de Hond, schrik niet, maar Bello is begraven op de dierenbegraafplaats 'De Geborgen Waarde', hier even verderop aan de zelfde weg." "Je bent een goed wijfie een echte schat, snotterde Kees, echt waar. Ik was eigenlijk van plan als ik dood ga m'en eigen te laten verbranden, maar ik dat doe niet, ik laat mij hier begraven, wat een service zeg." "Heel fijn dat ik u van dienst heb kunnen zijn, en voor wat dat begraven betreft, wacht daar nog maar even mee meneer Kees, nog een prettige dag verder."
Wednesday, April 24, 2013
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment