Groei

Zonder een woord te zeggen nam hij plaats achter het spreekgestoelte, streek door zijn lange krullende haardos en lachte bescheiden.
De stilte was vaag hoorbaar in de achtergrondgeluiden van buiten. Niemand van de aanwezige kon zijn ogen afwenden van zijn fascinerende vriendelijke gezicht. Een korte kuch. "Lieve mensen verwacht van mij niet meer dan jullie niet van mij zouden verwachten, verlang van mij geen uitleg over hetgeen wat niet is te verklaren, als jullie zo naar mij luisteren zullen jullie wijzer worden zonder de eenvoud te verlaten. Het is goed dat we het eerst over het volgende eens zijn. Niemand is in staat zichzelf te overstijgen, als je dat denkt dat wel te kunnen ben je niet wijs en heb je je eenvoud verlaten en is het beter niet naar mij te luisteren. Dus verzoek ik jullie het aan jezelf voor te leggen om hier te blijven. Geen van de aanwezige verliet de zaal.
Rustig en vriendelijk vervolgde hij: "Het mogelijke van het onmogelijke moet u niet nastreven maar accepteren als realiteit." Op een rustige en vriendelijke toon vroeg hij aan een van de aanwezige. "Als u en boom zou zijn, zou u dan tot ver in de hemel willen groeien? zou u met u wortels zo ver en zo diep gaan dat het hele aardeparadijs van u doordrongen werd?" De aangesprokene knikte van ja en voegde er aan toe dat het haar heerlijk leek zo'n groeikracht te bezitten. Terwijl hij zijn voorhoofd fronste bleef hij vriendelijk."Hebt u begrepen dat deze realiteit mogelijk onmogelijk voor u is, ook al zou u dat nog zo graag willen.
De hedendaagse manier van het te veronderstellen dat niets onhaalbaar, niets niet maakbaar is, maakt de kunst van het creatieve denken in de war en is onmogelijk haalbaar zonder schade aan je ziel toe te brengen. Groei is beslist niet alleen hoger worden, groter, meer worden.
Nee, groei is een stabiliteit in bewegelijkheid, in begrensd vervangen en vernieuwen. Er zijn geen bomen die oneindig groeien maar wel zich vernieuwen, dat is knap en genetisch bepaald door een heilig bestaanssysteem." De stilte ging over tot geroezemoes, want wat was dit een verademing een verlossing van het altijd maar naar omhoog curven om te kunnen leven.. De zon ging die dag onder en had weer het wonder van de aarde beschenen.