DE GELUKSVOGEL

In een buurt niet ver hier vandaan, net om de hoek van de straat, in die buurt bedoel ik, daar was een parkje met heel veel mooie bomen en nog veel meer vogels. Naast dat parkje woonde een meneer die zo bleek was, dat de mensen in de buurt hem meneer Bleek noemde. Meneer Bleek , zo noem ik hem ook maar even voor het gemak, meneer Bleek schaamde zich nooit en nergens voor en juist daarom werd hij ook niet rood of paars als hij foute dingen deed. Deed hij die dan? Jazeker een heleboel zelfs. Meneer Bleek, zijn echte naam weet ik echt niet maar dat doet er niet toe, werkte voor de regering, zeg maar voor de bazen van het land, op het kantoor, het ministerie, wat een moeilijk woord hè? daar werkte hij om het milieu beter te maken, in ieder geval niet slechter te maken. Milieu? ja dat is alles wat buiten gebeurd, ook in je tuin in de straat waar je woont en dus ook het parkje met die mooie bomen en heel veel vogels. Ik ga jullie nu een geheimpje verklappen over die meneer Bleek; hij hield niet van bomen en nog veel minder, ja echt waar, nog veel minder van vogels. Hij vond dat de bomen te veel rommel maakte met hun vieze smerige bladeren in de herfst. En de vogels? nou, daar had hij nog veel meer een hekel aan. Dat gefluit gesnater en gekwetter, dat doen vogels nou eenmaal als een soort praten, al die herrie van die overal poepende vliegbeesten, daar kon meneer Bleek echt niet tegen. Omdat hij de baas was, te minste dat dacht hij, omdat hij de baas was over alles wat buiten bewoog en groeide, had hij een verdraaid slecht plannetje verzonnen. "Als ik nou eens al die bomen van het parkje laat om zagen en er een groot grasveld van laat maken, dan zijn die nare poepvogels en die smerige vieze bladeren in een keer weg, simpel toch?" mompelde hij op zijn kantoor. Het leuke was, ja dat was er gelukkig ook op zijn kantoor, dat op het kantoor van meneer Bleek een zeer bij de hand en vrolijk meisje werkte die daar achter de computer allerlei ingewikkelde milieu dingen deed. Zij had meneer Bleek horen mompelen over de bomen en vogels van het parkje. "Wat een nare man met een raar plan is dat, geen bomen en geen vogels meer in onze buurt? volgens mij is meneer Bleek een beetje gek geworden,"dacht ze zomaar hard op. Weet je, het bijzondere van computers is dat je heel snel plannetjes, in dit geval slechte plannetjes, aan iedereen kunt doormailen. Het mag wel niet, maar ja, je hebt perrongeluk iets verkeerd begrepen, niet helemaal gesnapt,snap je? Hoe het ook zij, iedereen die in de buurt van het parkje woonde werd verschrikkelijk boos op meneer Bleek. In plaats van rood of paars werd hij van schrik steeds bleker en bleker toen hij al die kwaaie boze gezichten zag. Hij vertelde snel aan iedereen die het maar horen wilde, dat hij het echt niet zo had bedoeld en dat hij juist voor de bomen en vogels wilde zorgen. "Dat willen wij zien!" riepen de nog steeds boze buurtbewoners. Om dat te bewijzen plantte meneer Bleek een boom in zijn achtertuin en zette hij er wel 5 vogelhuisjes bij. Het is nog niet zo erg lang geleden, maar het gebeurde op een zondagmorgen dat er boven in de boom in de achtertuin van meneer Bleek een vogel een prachtig liedje floot, hij had nog nooit een vogel zo mooi horen fluiten. En het buurjongetje dat op een trapje stond en over de schutting keek, vertelde hem dat het de geluksvogel was die daar zo maar was neergestreken. En meneer Bleek? hij was plotseling niet meer bleek, hij bloosde rood en paars te gelijk.