De ezel in de wei, niet dominant arrogant , jammerde met balkende stem, want niemand overstemde hem, om te zeggen dat hij met een keer stoten aan een steen in het algemeen, zij het met pijn, wel koppig maar niet dom hoeft zijn. Hoe anders is dat met mensen die denken te weten dat je van arrogantie goed kan leven en eten. Dominant de woest kolkende zee willen bevelen zijn eb en vloed in vaste tijden in te delen.
Krijg je met zulke malle figuren te maken, die denken dat de wereld draait om wat zij uitvreten en uitbraken, zeg hun dan met fatsoen dat zelfs een ezel niet alles vreet omdat hij weet dat geen enkele wei zonder dorre distels is, ook al is hij prachtig groen.
Wednesday, January 30, 2019
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment