Schelden doet geen zeer maar slaan veel meer. Dat was vroeger het antwoord als je werd uitgescholden. Je liet daarmee horen dat je schelden niet moet overschatten, het is een vorm van blaffen zonder bijten. Toch kan een langdurige scheldkanonnade een voorbode zijn van daadwerkelijk fysiek geweld. Om macht te krijgen over grote groepen mensen is schelden op je tegenstanders een veel gebruikt wapen.
Zelf blijf je buiten schot want je overschreeuwd iedereen en alles met de meest grove en schandalige valse beweringen. Maar wie is hier de onderspitdelver? zo het lijkt is dat de beschaving van het correcte woord, het hoor en wederhoor principe. Zo zou deze veronderstelling kunnen zijn. Maar niets is minder waar, want ook als je niet goed oplet hoor je toch de valse tonen boven de kakofonie van de eigen loftrompetten uit. Het is een kwestie van selectief kunnen luisteren.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment