Helderziend

Ik schilder het liefst alleen Stillevens. Levens die geen enkel geluid maken maar het vermoeden ontlokken dat wel te kunnen doen.
Het moeilijkste is, te begrijpen dat het geschilderde leven met de stilte daarin zo tegenstrijdig is met de werkelijkheid.Je vraagt aan een dove niet hoe mooi hij de muziek vond, de vraag wordt niet gehoord en de muziek evenmin, zou je denken. Maar het tegendeel is anders dan jij denkt. Zijn oog is zijn oor  en zijn gevoel voor trillingen is uiterst nauwkeurig in het vertalen van stilte.

"Hoe vind je mijn schilderij?" vroeg ik laats haast onbeschaamd aan een blinde vriend van mij, wel wetende dat hij mij begreep omdat wij elkaar al heel lang kennen. "Mag ik er aan ruiken, heel even voorzichtig aanraken, het toch wel droog hè ?" was zijn antwoord, hij kende mijn streken.Ik was niet meer verbaasd want ik wist uit ervaring hoe hij het schilderij minutieus zou beschrijven. Zijn neus, vingertoppen en oren zijn z'en ogen. "Ik hoor dat het een stilleven is, want ik ruik de stilte. Ik zou haast zeggen dat je teveel groen hebt gebruikt, daar moet je echt mee uitkijken hoor, voor je het weet is het een saai stilleven," was zijn helderziend advies.