De zee is van niemand

"De zee is van niemand, van geen enkel mens."Hij staarde staande op het woest dansende houtvlonder over de golven. "Pas had ik nog hier een of andere pierewaaier die dacht dat die bijdehand was door te zeggen dat de zee ook grenzen heeft, ja aan me hoela! natuurlijk heeft hij grenzen anders zou heel de aarde een grote plas zijn, de bijdehand." "Grenzen zegt niks over dat hij van jou is meneer, hij is niet van jou, niet van mij, hij is van niemand als alleen van zichzelf, snap u?" "Ja de zeebodem dat is een heel ander verhaal, daar hebben we natuurlijk wel grenzen omdat het big business is van wat er allemaal in die bodem zit" "Maar het water het water is eigenlijk van onze Lieve Heer meneer en dat is maar goed ook." Hij stak een zware van Nelle op en spuugde achter zich op het land. "Nee ik spuug niet naar de Heer meneer, dat is de goden verzoeken, en dat moesten die gasten die de zee vervuilen ook eens beseffen, ze schijten en zeiken als het ware in Gods wateren, meneer." De meeuwen vlogen krijsend over de golven. "Ja zij mogen dat wel, hij wees naar ze, zij mogen wel nou ja, je weet wel in zee schijten." "Kom ik ga maar eens anders ben ik niet voor het donker aan de overkant." Hij maakte zijn motorbootje los en voer hakke puffend de zee op.