Antilaanse sneeuwpop

"Mamma bestaat er zwarte of bruine sneeuw?" vroeg het kleine dik ingepakte Antilliaans meisje. Ze kwebbelde aan een stuk door. Dat de juffrouw op school verteld had, dat, toen het héél héél lang geleden zo heel erg veel sneeuwde, dat toen alle mensen levende sneeuwpoppen waren geworden. "Het is echt waar hoor mam, want onze juf weet dat allemaal omdat ze uit Eskimoland komt." Haar vrolijke stemmetje twitterde maar door.Toen werd ze even stil trok haar wantjes uit en keek minutenlang naar haar handjes. "Maar mam waren er toen geen zwarte of bruine mensen? want sneeuw is wit, ik snap het niet." Ze was bezig met haar oudere zusje in de voortuin van hun huis een sneeuwpop te maken. "Jij bent een wijsneus die alles wil weten, nou ik zeg je hoe het komt, bij opie en omie op Aruba sneeuwt het nooit, als het wel zo was, begrijp je, zou daar bruine of zwarte sneeuw vallen, maar weet je, dat gaat niet om dat hij al tot regen gesmolten is, door de zon, die sneeuw meisie". "Ik weet het! riep haar oudere zusje, we maken zijn hoofd bruin  met chocomel, joepie!" Ze rende naar binnen en kwam even later triomfantelijk met en groot pak chocomel naar buiten. Met veel gegiechel goot ze de chocomel over het hoofd van de sneeuwpop. 'Je moet hem lekker in wrijven dan wordt hij net als ons, en dan je handen aflikken, chocoijs chocoijs!"schreeuwde de kleinste, in het rond springend van plezier. Een stuk tak als neus, zonnebril en een rasta pruik. "Het is echt oom Piko", riep hun moeder. 'Ja mam laten we een foto voor op facebook maken, te gek joo, onze  ome sneeuw Piko!"