Holy night

De zon was die koude winterdag maar net boven de horizon uitgeklommen, alles was ijzig wit en brrr koud. "Ik heb het wel gezien, veel te koud voor mijn warme lijf," was zijn korte antwoord op de vraag van het winterkoninkje waarom hij niet wat langer bleef. Niet lang daarna was het al haast weer aardedonker alleen een bleekachtig maantje scheen over het koude witte sneeuwlandschap, nergens was er een levend wezen te bekennen. Maar wat je niet ziet dat is er natuurlijk wel, ergens ver weg onder de koude sneeuw diep in de warme aarde, als je goed weet te luisteren dan wordt het zeker leuk. Luister maar eens. "Wat gaan we van het jaar doen met kerstfeest,?"fluisterde spitsmuis Pieper tegen zijn vriendin Egelien egel. "Maak me nou niet wakker, je weet toch dat ik in de winter altijd heel veel slaap nodig heb". "Ja dat weet ik wel,en jij noemt dat winterslaap, maar toch", sputterde spitsmuis Pieper, "toch vind ik dat je best even een paar uur wakker kunt blijven want ik ben van plan een kerstboom hier onder in ons hol neer te gaan zetten." Een kerstboom hier onder in de grond! jippie, Egelien was plotseling helemaal klaar wakker. "Ja, dat gaan we doen! wat een leuke spitsmuis ben jij toch!" riep ze een beetje verliefd en uitgelaten. Ik kan het jullie eigenlijk nu wel verklappen dat Pieper de spitsmuis per ongeluk in het winterslaap hol van egeltje Egelien terecht was gekomen, hij had zogezegd de verkeerde ondergrondse afslag genomen, vandaar. Ze vonden elkaar al direct leuk en aardig en misschien stiekem ook wel een beetje lief, maar ja dat zeg je niet zomaar, of? nou ja ik weet het niet. Ze bleven bij elkaar ook toen Egelien heel veel slaap kreeg en Pieper zich een beetje begon te vervelen met het snurkende egeltje. Maar nu was het zomaar ineens anders, want een kerstboom onder de grond dat had toch zeker niemand. Iets willen is een ding, maar iets dan ook proberen te doen, dat is een ander ding. "Hoe pakken we dit aan, want een kerstboom is wel groot en staat ook nog eens stevig vast in de grond," terwijl Pieper dit tussen zijn snorharen door fluisterde krapte Egelien achter haar stekelige oortjes. Tja hoe zouden ze... "ik weet het!" riep Pieper in eens, "ik heb heel veel ooms tantes broertjes en zusjes neefjes, nou ja heel veel familie." Zo gezegd zo gepiept, de volgende dag was het een drukte van belang in het winterslaap hol van Egelien, wel twintig spitmuisjes allemaal familie van Pieper, zaten aan de egeltjes chocomel en bosbessentaart, want voor visite moet je goed zorgen vond Egelien. "Het hol moet groter anders past de kerstboom er niet in,"piepte de oudste en de meest verstandigste spitsmuis. En ook nu weer zogezegd zo gegraven, wel veertig paar muizenpootjes maakte in een pootomdraai van het benauwde slaaphol een flinke kamer met mooie wanden van boomwortels. Ondertussen had Egelien met Pieper in een van de ondergrondse gangen de wortelkluit van een dennenboompje ontdekt. "Deze graven we net zolang uit zodat hij onder de grond in de gang terecht komt!"riepen ze allebei te gelijk. Na heel veel gezwoeg getrek en gesjor was het dennenboompje, hè hè, ondergrond en sneeuw verdwenen. Toen het boompje eindelijk in het winterslaaphol van Egelien stond waren alle muisjes bekaf en konden ze geen piep meer piepen. Hoe het verder is gegaan? De schimmels wilden met hun witte draden voor een keer wel voor engelenhaar spelen en slaperige vuurvliegjes en glimwormpjes zorgden voor een twinkelende pracht. Ergens uit een verlaten konijnenhol hoorde ik die avond elfjes zingen met af en toe een piepje en knorretje er tussen door. En wacht even, als je door het bos gaat wandelen, zo lekker door de sneeuw, let dan wel op, want ergens kan er een verborgen kuil onder de sneeuw zitten.