Tuesday, August 4, 2009

Net niet

Op zoek naar geluk kwam ik het 'net niet spookje' tegen. "Ga opzij", riep ik haastig, "straks mis ik nog de boot naar de horizon". " Als je het goed vindt reis ik zover met je mee, want ik voel mij een beetje alleen,"fluisterde het spookje haast onhoorbaar. Ik had geen bezwaar en samen liepen we naar de waterkant, daar waar de horizonboot zou afmeren."Hij komt wellicht niet,"mompelde het spookje ontevreden, "zeker net niet"plaagde ik hem, want ik zag aan de horizon toch een mast verschijnen. De boot was stampvol met gelukzoekers er was nog maar net plaats voor een passagier. Ik keek het 'net niet spookje' aan en vroeg aan hem wat te doen. "Ga maar zonder mij dat vind ik net niet erg, riep het zangerig. Dat was het juist, ik vond het nogal zielig om hem moederziel alleen achter te laten."Als je geen 'net niet spookje' was dan was het gewoon geen probleem om aan boord te komen,"riep de kapitein. Dat was eigenlijk ook zo , we besloten om dan maar allebei de boot te missen en gewoon het geluk dichterbij te gaan zoeken. De boot vertrok zonder ons tweeen want er mocht er maar een mee. We gingen samen op een bankje dat aan de kade stond zitten, het 'net niet spookje' lag zijn zweverig hoofdje op mijn schoot, ik voelde dat het huilde. "Ik huil niet van verdriet hoor,"snikte het. "Ik ben zo gelukkig dat jij mij net niet in de steek hebt gelaten, al scheelde het echt niet veel."Het verschil werd een gelijk en samen vonden we daar ons geluk. 'Gelukkig net wel, niet dan,"lachte het spookje door zijn tranen heen.

1 comment:

dianne said...

Hallo Meeuwis en Jeannette,

Het is daarnet net wel gelukt te reageren; dit is weer zo'n geweldig verhaal, ik zie het zo gebeuren!

groetjes Dianne