Vriendje?

Ik kwam hem tegen op het strand, aangespoeld in het witte zoute schuim. In de groene fles zat een briefje in de zee gepost, misschien door een verre overzeese schijver, schijfster of schijvertje? Mijn trouwe makker, het zakmes met kurkentrekker, kwam nu van pas, draaien en trekken en floep met een doffe zucht ontsnapte de flessenlucht uit het onbekende overzeese land.Eerst even ondersteboven schudden zonder resultaat, dan maar priegelen met een stukje gevonden roestig ijzerdraad om het briefje door de smalle hals te wurmen, gelukkig zonder het te verscheuren eindelijk te pakken. Engels lezen is wel een beetje te doen voor mij, vooral als ik er een woordenboek bij gebruik, maar dat is deze keer niet mee gegaan naar het strand. De meeuwen krijsen in hun eigen taal waar ik geen woord van begrijp, maar ik denk dat ze willen zeggen dat ik moet weg gaan, gewoon naar huis.
Het half natte briefje vertalen thuis met het Engelse woordenboek op schoot lukt mij wel. In de sierlijke Engelse hanepoten las ik vrij vertaald: Wil de persoon die mijn post vindt mij bellen want ik ben echt benieuwd waar mijn flessenpost is aangespoeld, ik heet Pieter Belle. Het nummer moet je vertalen naar de alfabetletters, het landnummer is: D-B-G en mijn gewone thuisnummer A-I-D-E-T. Groeten van Pieter Belle. Na het omzetten van de letters in cijfers ben ik via een vriend van mij er achter gekomen, dat Pieter Belle een inwoner van Spokanië is. Hij blijft mijn onbekende vriendje , want na veel bel acties werd er niet door verbonden. Ik denk dat ik het op een later tijdstip weer nog eens probeer en anders stuur ik ook berichtje via de flessenpost.